⚜️فرهنگ سازی یا تغییر قانون
 
🌐 نقدی بر تحلیل های انجام یافته پیرامون راهکارهای پیشگیری از وقوع قتل های ناموسی
 
🖌 کاری از کمیسیون بانوان کانون وکلای دادگستری آذربایجان شرقی

🔹در تحلیل و بررسی قتلهای  ناموسی اخیر؛ مطالب متعددی توسط حقوقدانان نگاشته شده و در هر یک از نوشته ها، بر تاثیر سلسله  عوامل مختلفی در وقوع این جرائم  تاکید شده است. در یکی از این نوشته ها، جناب وکیل کامبیز نوروزی که در حوزه خبرنگاری نیز فعالیت دارد، وقوع این قتلها را نه به خلاء قانون، بلکه به افزایش پدیده های جرم زا در کشورمان از جمله فقر و مشکلات اقتصادی و پایین آمدن درجه تحمل انسانها ربط داده و چنین تحلیل کرده است که وقوع تمامی انواع قتل افزایش پیدا کرده و این موضوع اختصاص به قتلهای ناموسی ندارد، ولیکن در نوشته خویش جذابتر بودن سوژه این نوع از قتل ها را  به دلیل دراماتیک  بودنشان، عامل افزایش توجه مردم نامیده است.
همچنین ایشان افزایش درجه کیفر  ولو تا سر حد اعدام را  دارای   جنبه بازدارندگی ندانسته و اشاره نموده اند که هر قدر شرایط جامعه بحرانی باشد، قانون، کارایی کمتری خواهد داشت  و معتقدند تا بحران هست، جرم هم خواهد بود و قانون توانایی پیشگیری را ندارد.

🔹برخی حقوقدانهای دیگر نیز بر این باورند که تغییر و اصلاح قانون و افزایش درجه کیفر برای این دسته از قتلها  که طبق آمار  بیست درصد کل قتلهای کشور را شامل میشوند، نقش مهمی در جلوگیری از جری شدن مرتکبین دارد و مجرمین چنین قتلهایی نباید به آسانی و بعد از تحمل اندکی تعزیر به صحنه جامعه بازگردند ، چرا که  این رهایی باعث تجری سایرین و جریحه دار شدن وجدان عمومی جامعه است .
در این میان کمیسیون بانوان کانون وکلای آذربایجان شرقی نیز طی یادداشتی که در روزهای پیشین منتشر کرد، به ضرورت اصلاح و تغییر قانون در خصوص این دسته از مرتکبین قتل اشاره کرد و با تاکید بر این که قتل، ولو اینکه از سوی پدر باشد، نباید از قاتلین دیگر مستثنی شده و پدر بودن امتیازی برای رهایی از کیفر باشد، پیشنهادات خود را برای تشدید کیفر بیان داشت. 

🔺اما چرا تاکید کمیسیون بر لزوم تغییر قانون و تقدم آن بر فرهنگسازی است ؟

🔹در پاسخ به این پرسش باید بیان داشت که گرچه قانون و فرهنگ هر دو تاثیر متقابل بر هم داشته و منتزع کردن آنها از همدیگر صحیح نیست، اما از آنجاییکه قوانین، خود جلوه ی فرهنگ یک جامعه است،  زمانیکه قانون که توسط فرمانروایان جامعه و طبقه بالادست نوشته میشود و پدر بودن در ارتکاب قتل را از عوامل نافی مجازات متناسب با قتل عنوان میکند، فرهنگ جامعه نیز از این قانون متاثر میشود و این باور که پدر میتواند هر معامله ای ولو شنیع ترین آن را با فرزندش انجام دهد، تقویت میشود و این امر در باره جوامع عشیره ای که متاسفانه قرنهاست  خودشان قانونهای نانوشته قومی و قبیله ای خود را اجرا میکنند، دست جامعه  را برای تنبیه این قبیله های خودگردان و مقابله با قوانین عشیره  بسته است و هیچ ابزاری برای مقابله با آنها وجود ندارد، لذا این طرز تفکرها  با هیچ فشار و عقوبتی درخور اعمال خود مواجه نیستند.

حال چگونه ممکن است یک خبرنگار یا سازمانهایی که متقبل کارهای فرهنگی هستند،  بتوانند مردی از این عشیره را متوجه قبح عمل قاتل ناموسی  بکند، درحالیکه قانون ، آن  قاتل را  آزاد و رها نموده است !  

🔺 آیا نصیحت به تنهایی چاره درمان این ناهنجاریهای عمیق است ؟

🔹پاسخ ما بدین پرسش منفی است، از این حیث که قانون مبنا و معیار فرهنگ است و تا دیدگاه قانون که توسط الگوها و طبقه بالادست به جامعه ارائه میشود در مقام توجیه این قبیل ناهنجاریها باشد، فرهنگسازی بر خلاف مسیر قانون ، عملی لغو و بی حاصل خواهد بود.  لذا تقدم تغییر قانون و رفع تبعیض در خصوص پدر بودن قاتلین ناموسی و پیش بینی  مجازات  درخور قانونی، ضروری ترین مسئله در برخورد با فرهنگ غلط متداول در بافت عشیره ای کشورمان میباشد که اغلب این نوع از قتلها از آن جوامع بر می خیزد که قوانین نانوشته خاص خود را دارند.

💠 روابط عمومی کانون وکلای دادگستری آذربایجان‌شرقی

┏━━━━🔻🔻🔻🔻━━━━┓  
https://t.me/EastAzarbaijanbar ‏
┗━━━━🔺🔺🔺🔺━━━━┛